Američka kompanija TRADE COMPASS iz Washingtona u odjeljku o vanjskoj politici Jugoslavije od 1945-1990. godine iznosi historijat odnosa Washingtona i Beograda

Tito je njegovao pozitivne odnose sa Sjedinjenim Američkim Državama da bi ostvario ravnotežu sa sovjetskim utjecajem i da bi dobio značajnu američku ekonomsku pomoć, koja mu je stavljena na raspolaganje nakon prekida sa Varšavskim paktom. Napetosti su povremeno rezultirale iz jugoslavenske politike prema Srednjem Istoku, često Titovo podržavanje stvari koje su se ticale Sovjetskog Saveza, te zbog terorističkih akcija koje su provodili jugoslavenski emigranti u Sjedinjenim Američkim Državama. Međutim Tito i njegovi nasljednici pronalazili su važne stvari na kojim su se mogli graditi prijateljski odnosi sa Sjedinjenim Američkim Državama tokom 1980-ih. godina. Jugoslavenska politika nesvrstavanja unaprijed je isključivala formalne sigurnosne sporazume, ali zaštita jugoslavenskog suvereniteta podrazumjevala se u međunarodnim okvirima kao dio europske politike Sjedinjenih Američkih Država, napose nakon što je Predsjednik Jimmy Carter dao posebnu političku izjavu u tom pogledu 1978. godine. Napetosti su narasle 1989. kada su rezolucije Američkog Kongresa osudile jugoslavensku politiku ljudskih prava, što je bilo označeno kao neupućeno miješanje u unutarnje stvari Jugoslavije. Poticaj za to neslaganje bila je jugoslavenska politika prema Dobroslavu Paragi, prognanom hrvatskom separatistu, koji je postao vođom ekstremnih emigranata u Sjevernoj Americi. Prilikom službene posjete Sjedinjenim Američkim Državama nakon tog događaja, predsjednik vlade g. Marković objasnio je politiku jugoslavenske reforme i ljudskih prava, i američki dužnosnici su nastojali da Jugoslavija slijedi model suvremene reforme drugih komunističkih zemalja Istočne Europe. Obje strane su se dogovorile da je posjeta poboljšala klimu za potporu Sjedinjenih Američkih Država u pogledu financijskih i ekonomskih reformi te razumjevanje USA za unutarnje jugoslavenske političke uvjete.